Huzur...?

Şu ara o kadar huzurluyum ki... İstediğim herşeye sahibim şimdi. Hani o ilan-ı aşk ettiğim, benimle konuşurken başkasıyla da konuştuğunu düşündüğüm kişi var ya... Onunla 26 kasımdan beri birlikteyiz. Benimle ilgilenirken başka kimseyle konuşmamış. Ben tamamen yanlış anlamışım o durumu.

Bunlar olalı çook uzun zaman geçti tabi. Ama yazmaya hiç fırsatım olmadı, hepsi o salak internetim yüzünden! Bir türlü internete bağlanamazken nasıl anlatayım herşeyi sana? İşte o internet sorunu, sonra sınavlar sınavlar sınavlar derkeeeen, hiçbir şeyi anlatamadım. Derlerdi de inanmazdım, tıp gerçekten çok zormuş... Ben sanıyordum ki ÖSS'ye zor diyen insanların uydurmaları bunlar, ben nasıl ÖSS'ye hiç çalışmadan 2000. olduysam yine öyle çalışmadan geçerim. Ama işin aslı öyle değilmiş işte, çalışmadan olmuyormuş. Bunu da tabi mükemmel bir komite2 sınavı sonrası anca anladım, yeni kafama dank etti:D işte o yüzden çok kararlıyım, bu dönem çok iyi çalışacağım. Ne de olsa bu komiteler en zoru, full anatomi, histoloji göreceğiz, çalıışmadan hayatta olmaz, sonra hadi bakalım 15 yılda bitebilir mi bu okul:D

Neyse, huzurdan bahsediyordum... Şu ara çok huzurluyum çünkü: muhteşem giden bir ilişkim, neyse ki iyi gelen sınav sonuçlarım, en başta pek sevmesem de şimdi bayıldığım harika bir saç modelim var; uzun zaman sonrasında kuzenlerim ve eski arkadaşlarımla görüşebildim; neredeyse her gün alışverişe gidiyır, deli gibi para harcayıp muhteşem şeyler alıyorum; özlediğim ailemin yanındayım, ilgi ve sevgi görüyorum; bunlar ve bunlar gibi pek çok şey...

Tabi sevmediğim bazı durumlar da var. Bir arkadaşım vardı, hadi ona Lily diyelim çünkü bazıları onu How I Met Your Mother'daki Lily'ye benzetiyor. İşte Lily benim sınıftaki en yakın arkadaşımdı diyebilirim, en azından ben öyle sanıyordum, dışarıdan da öyle görünüyorduk. Sonra ne oldu ne bitti bilmiyorum, bir anda benden uzaklaştı kız. Artık o sınıftaki benim de arkadaşlarım olan başka iki kızla vakit geçiriyor hep, üstelik de beni hiç çağırmadan. Evet böyle yazınca çok ilkokul modunda oldu farkındayım ama öyle değil, cidden değil. Tabi ki istediği kişiyle görüşür, benimle arkadaş olmak zorunda filan değil. Benim sevmediğim şey yüz yüzeyken yine bana çok iyi davranması ama sonra herşeyi benden habersiz yapması. O diğer iki arkadaşım da öyle. Yüz yüzeyken nasıl iyiler, nasıl tatlılar bilemezsin. Ama aslında bana hiçbir şeylerini anlatmıyorlar. Hatta bir tanesi ona doğrudan doğruya sormama rağmen bana yalan söyledi sevgilisi hakkında. Anlamıyorum, madem beni kendilerine o kadar uzak görüyorlar, o zaman yüz yüzeyken o kadar iyiler? Hayır zaten benim hoşuma gitmeyen çok davranışları var, benim tarzım insanlar değillermiş, ama yine de böyle davranıılmak koyuyor insana.

Neyse ya, daha fazla bahsetmek istemiyorum bundan. Bugünlük de bu kadar yetsin hadi, zaten daha çook yazarım bundan sonra