Kayıp

Ne güzeldi bir zamanlar yaşamak;
Senin kollarında, mutluluk içinde.
Oysa şimdi nasıl da karanlık her yer;
Güneş yok, ay yok bu bedende.

Bir sabah kalktığımda bana aittin
Sonsuza kadar, sadece benim.
Sonra akşam oldu çekildi güneş uykuya;
Sen gittin, koparıldın elimden benim.

Şimdi bilmiyorum, gelecek mi o güzel günler geri;
Yoksa sonsuza dek terk mi etti güneş bu bedeni?

Ağla; ağla ki bilinsin çektiğin acılar.
Savaş; savaşmadan alınmaz geri, kayıplar.