Bir an...

Hayat ilginçtir. Bazen gününüz iyi giderken bir an olur, bir olay yaşanır ve gününüz mahvolur. Bazen de gününüz çok kötü geçiyordur. Sonra bir an olur, o gün hayatınızın en güzel günü haline gelebilir. Ve bana da aynen bu oldu.
Bugün uyandığım andan itibaren her şey çok ama çok kötü gitti. Tüm aksilikler beni buldu diyebilirim. Sonra yarım saat bir hiç uğruna ayakta beklememin ardından sinirden ağlamak üzereykeeeeen... Bir an olur, bir telefon gelir. "Boşver. Ben hazırlanıp çıkıyorum. Sen de hazırlan, gelip seni alacağım. Hadii, sinirlendirme beni. Hazırlan, geliyorum." bunun gibi bir şey de olabilir. Ama bu önemli değil. Sonra giyinir ve sinirli bir şekilde aşağı inersiniz. O arabasında oturuyor ve yüzünde tüm sinirinizi geçirebilecek kadar tatlı bir gülümsemeyle sizin gelişinizi izliyordur. İşte bu an, gününüzü tamamen değiştirir.
Sonraki bir kaç saat sizi mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapar, her ne kadar o "Ne yapsam da seni mutlu edemiyorum" deyip dursa da aslında o kadar mutlusunuzdur ki sabah moralinizi bozan her şey silinip gitmiştir. Zaten bir şey yapmasına da gerek yoktur aslında. "O"nun bir bakışı, bir gülümsemesi sizi yeterince mutlu ediyordur ki.
İşte bazen böyle günler olur. Her şey çok kötü gidiyorken bir an olur, biri gelir, her şeyi değiştirir. Bu anların hep yaşanmasına ve bizi bu şekilde mutlu eden insanların hep hayatımızda olmasına...